شاید ما از کسانی بیشتر انتظار داریم که خودمون دوستشون داریم تا ازکسانی که ما رو دوست دارن برای همین از زندگیمون راضی نیستیم و احساس می کنیم آدما با ما بد تا می کنند.  از حقیقتی که آشکار شده بود از اینکه باورهام نابود شده بود ناراحت بودم اما حتی نمی تونستم بهش بگم دلمو شکستی چون حق نداشتم . شبام تاریک بود و روزام ابری حال دلمم خراب بجای تموم لبخندهایی که عشقش رو لبم آورد اشک تو چشمام اومد. این عشق قرار بود پاک ترین عشق باشه.  بازم براش نوشتم: خواستم فراموشت کنم حس میکردم راحت میشه کسی رو که قبولش ندارم از زندگیم پاک کنم اما ...... تو، تو تاریک ترین بخش زندگیم مثل نور بودی برام . چطور میتونم نگاه مهربونت رو که آرامش قلب بی قرارم بود فراموش کنم. وقتی خدا با همه عظمتش از خطای ما میگذره چرا ما نباید از خطای همدیگه گذشت کنیم. کسی که من نمی تونستم ببخشمش توی گذشته بود اما خب آدما عوض میشن گاهی بد میشن گاهی خوب میشن حس میکردم توی الآن با توی گذشته فرق داره عشقم به تو بیشتر از نفرتم نسبت بهت بود پس شروع کردم به دعا کردن برات که اگر اشتباه می کنم و تو همون آدم گذشته ای خدا راه درست رو نشونت بده. وقتی از عشق به نفرت میرسی و از نفرت باز به عشق اون موقع ست که ماهیت عشق واقعی رو درک میکنی.